Walvishaaie en donderstorms



Ek en August voel ongelooflik bevoorreg om die afgelope 6 maande die wêreld op 'n manier 'uncropped' te kon ervaar. Sonder filters en sonder dat al die vervelige en frustrerende dele uitgesny is agter 'n rekenaar. Ons neem fotos (soms met 'n instagram filter moet ek bieg), en deel dit met ons familie. Maar dit kan bedrieglik wees. Eintlik, dit IS bedrieglik. Die hoogtepunte is baie minder en baie meer as die fotos. Daar is baie meer dooie dele en uitdagings op so 'n toer as wat mens dink, maar die hoogtepunte oortref ook al die foto-en-tripadvisor-verwagtinge wat mens vooraf kweek. Wanneer kan jy sê jy ken Afrika? Ons kan nie.

Ons het gister een so ongelooflike ervaring gehad toe ons saam met walvishaaie kon snorkel. Daar was twee grotes wat rondom my en August gedraai het, albei naby genoeg dat mens jou hand kon uitsteek en aan hul raak. Dit was een van daardie oomblikke wat die wêreld jou in die maag tref. 'The world opened up before my consiousness'. Of so iets. Ek kan nie aan ander woorde dink om dit te beskryf nie. 

Nat en vol adrenalien, terug op die boot, bons ons deur die massiewe deinings soos deur die oerwaters in Genesis, en die boot stop onverwags by nog 'n groot walvishaai. Ons is ontsettend gelukkig om meer as een te sien. Ek is eerste in die water en swem al bo hom, 'n meter of drie ver, en bewonder sy skoonheid en sy majestie. Sewe kleiner haai-visse swem onder hom en daar is stuk of agt lang silwer visse wat aan hom klou. Die sand is helder onder ons. Stadig en stil swem hy, met anderwereldse kalmte onder die skuimende waters. Iets brand op my gesig soos 'n bloublasie en later my enkel, maar ek en die walvishaai is alleen en ek moet by hom bly. Na 'n ewigheid van saam met hom swem in die stadige waters begin hy dieper duik en ek verloor hom. August is meteens langs my. Ydi! Kom terug! Jellievisse! Ek draai om en sien die boot doer ver en dat ek die enigste persoon in die water is. Ons lag. Daar was' 'n reuse skool jellievisse en almal is gesteek en het teruggeklim op die boot. Ek was die engiste een met 'n duikpak.

Pure lewe. Ek reflekteer hoe anders die dag uitgespeel het as om dit op 'n video te sien met David Attenborough. Hoe vreemd is die virtuele metawêreld waarheen sommige ons wil neem? Hoe ge-redigeer en ge-saniteerd en ge-manikuur word ons lewens. Ek klou vas aan die koue sproei van die branders, die sout op jou lippe en die ure se soek voor ons iets op die verlate waters kon vind. Klou vas aan werklikheid soos silwervisse aan 'n walvishaai. George Macdonald of C.S. Lewis sou, dink ek, sê: so groot soos die verskil tussen die werklikheid en die foto, so groot (en baie meer) is die verskil tussen ons lewe op hierdie stukkie aarde en dit waarvoor ons gemaak is. Lees The Great Divorce, dan sal dit sin maak.

Ons toer begin nou tot 'n einde kom en ons het heelwat gemengde gevoelens. Vanaf Tofo beplan ons nog een of twee stoppe langs die kus, en dan SA rondom die einde van die maand. Ook: donderstorms in Mosambiek is iets om te beleef. Ons het die eerste reen-blits-donderdreunende-storm van die seisoen ervaar in Tete en toe ook in Tofo. Dis iets groots. Ook nie iets wat op 'n skerm kan ervaar word nie. Veral nie as die krag af is nie :)

Groete en jammer vir al die ramblings,

Y (en August - wat nogsteeds rooi is van al die jellievisse)

Two weeks in Malawi (continued)

The Gondwes inspired us so much with their passion and dedication - cliché words, yes, but a powerful force in a context where passivity, depending on Foreign Aid and exchanging Malawi for greener pastures are normal. Many households are left fatherless as young men go looking for jobs (often gardening or cleaning) in SA. Chancy and Miriam play a much bigger role than just running a school, they are mentoring a generation of kids that offer Malawians something to live for, with keen eyes to see the cultural and natural richess around them that need to be conserved and cultivated.

Along the way we met a guy from the UK living in Kenya, and we spent a rich evening talking about SA, African politics and why he isn't planning to go back to the West. Fascinating perspectives from those on the other side, making you reconsider what you have at home.

Our last week was spent hiking up Mount Mulanje, a large granite massif similar in formation to Ayers rock in Australia. We passed 4 nights in mountain huts, cooking on fires, bathing in the streams and pushing our bodies to their limits on the steep up- and downhills.

Exhausted but happy, we hope to cross into Mozambique this week, where we'll stay with South African friends in Tete (apparently the hottest place in Africa). From there we'll travel South, sharpening up on our Portugues (to placate traffic and border officials with) and to see and experience more of this exotic but troubled country.

Regards from Malawi
Ydi en August

Two weeks in Malawi

August and I spent about a week touring down Malawi, a long, narrow strip of land between Zimbabwe and Mozambique.

Lake Malawi apparently contains more species of fish than any other lake, so it was stunning to go diving there, swimming in the cool water, exploring small islands and rock outcroppings and watching the neon blue cichlids feeding on the rocky lake floor. 

A few days in we had our second flat tyre of the trip, and jacking up the car in the blazing heat with 50 school kids staring us down a slightly trying experience. 

Initially I felt a bit disconnected from the Malawian people - the lake people seemed lethargic, dusty, less self-confident than the Tanzanians and Ugandans, and many along the shore debilitated by smoking weed. But this impression changed as we traveled south, saw more urban people and people trying to make something of their country. 

We spent a day visiting friends I met at the international fellowship (SIF) more than 6 years ago. The Gondwe's built up a local private school 

Sent from my iPhone